Not logged in | Log in | Sign Up
Ikarus 260.04 #2946
Details
| Name | Ikarus 260.04 (Ikarus) (Rába D2156HM6U 141kW/192HP 10350cm3) (Csepel ASH-75-2(5)) 20/100 [2-2-2] (1981-1985) | |
| VIN | 260.04.4677.82 | |
| Build Number | ||
| Built | 1982 | |
| Scrapped | 1997 | |
| Modernizations | ||
| 1990 | Ikarus 280.T4 (MZK Warszawa) (Rába D2156HM6U 141kW/192HP 10350cm3) (Csepel ASH-75-2(5)) 35-160 [2-2-2-2] (1988-1992) | |
| Owners | ||
| 1983 | 1994 | MZK Warszawa |
| 1994 | 1997 | MZA Warszawa |
| Registration Numbers | ||
| Year Of Get | Year Of Remove | Registration Plate |
| 1983 | 1997 | WAA 949U |
| Vehicle Numbers | ||
| Year Of Get | Year Of Remove | Vehicle Number |
| 1983 | 1990 | 812 / MZK Warszawa |
| 1990 | 1994 | 2946 / MZK Warszawa |
| 1994 | 1997 | 2946 / MZA Warszawa |
| Other Information | ||
| NG 01.1990 | ||
Photos
31 march 1995 - Warszawa, ul. Sobieskiego, przystanek przy Instytucie Psychiatrii i Neurologii. Ikarus pięć lat po przebudowie na przegubowca; dwa lata przed kasacją. Ze względu na niską jakość warszawskich napraw głównych końca lat 80. i początku 90., autobusy już kilka lat po remoncie wyglądały, jakby żadnej naprawy nie przechodziły. Chociaż przebudowy "solówek" na 280 miały miejsce od 1988 do 1991 roku, autobusy wciąż miały w dokumentach wpisane lata produkcji oryginalnych 260.04, z których powstawały. Tych kilka czynników sprawiło, że w drugiej połowie lat 90., przy licznych dostawach nowego taboru, większość "składaków" serii 280.T4 została zakwalifikowana do kasacji, a tylko kilka sztuk przetrwało do około 2000 roku, przechodząc w międzyczasie kolejne NB. Foto: P. B. Jezierski.
Author: zadzior
Author: zadzior
Comments: 1
12 may 1995 - Warszawa, ul. Nowy Świat / rondo gen. Charles’a de Gaulle’a. Ikarus 280.T4, upstrzony podczas punktowych napraw blacharskich różnymi odcieniami czerwieni, w trakcie obsługi linii ekspresowej, łączącej Wilanów z Bemowem-Lotniskiem. W oczy rzuca się chromowana atrapa. Od 2002 roku na środku ronda stoi sztuczna palma projektu Joanny Rajkowskiej. Oblepioną billboardami szczytową ścianę kamienicy w tle, zajmowanej przez Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, dwadzieścia lat później zasłonił wąski i długi, wciśnięty między nią a dawny Gmach Główny Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, biurowiec Nowy Świat 2.0. Nieco wcześniej, bo już w 1996 roku, inny biurowiec - Holland Park - powstał na widocznej w tle zadrzewionej działce przy placu Trzech Krzyży, stwarzając tym samym jego wschodnią pierzeję.
Wrócę do Domu Partii: gmach powstawał od roku 1948 do 1951 (oddany został do użytku 1 maja 1951), jako główna siedziba KC PZPR. Budowano go oficjalnie ze składek członkowskich; w praktyce - z budżetu państwa i sprzedaży tzw. "cegiełek". Jego projekt, wyłoniony w wyniku ogłoszonego w 1947 roku konkursu, przygotował zespół złożony z architektów nurtu modernistycznego, tzw. „Tygrysów”: Wacława Kłyszewskiego, Jerzego Mokrzyńskiego i Eugeniusza Wierzbickiego. Nie obeszło się bez problemów: już w czasie budowy zaproponowany styl budynku, niezgodny z obowiązującą w latach 1949-1955 doktryną, został skrytykowany przez środowiska architektów i planistów partyjnych, co wymogło na "Tygrysach" doprojektowanie ostatniej, wycofanej kondygnacji w stylu "narodowym w formie i socjalistycznym w treści". Od strony parku Na Książęcem zaprojektowano najbardziej reprezentacyjną elewację budynku, z długimi tarasami. W założeniu projektantów, to ona miała być frontem budynku. Widoczne bowiem na drugim planie kamienice przy ul. Nowy Świat 4 i 6 (u zbiegu z ul. Książęcą) według planów Biura Odbudowy Stolicy miały zostać wyburzone, celem zwiększenia powierzchni parku Na Książęcem, wzdłuż ul. Książęcej do ul. Nowy Świat. Na jego terenie miały się znaleźć amfiteatr i szeroki, kamienny plac z trybuną honorową, na którym odbywać się miały defilady, parady, pochody i uroczystości państwowe. Długie i szerokie tarasy miały umożliwić partyjnym dygnitarzom dogodną obserwację tych wydarzeń. Plany BOS-u zostały jednak odroczone z powodu zakwaterowania w kamienicach przy Nowym Świecie 4 i 6 rodzin funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, a po czterech latach całkowicie zarzucone ze względu na - podjętą w Moskwie - decyzję o budowie Pałacu Kultury i Nauki wraz z Placem Defilad. Skutkiem tych decyzji niedoszły front budynku jest obecnie najbardziej zasłoniętą jego ścianą. Materiał do budowy kamiennych schodów wokół gmachu KC PZPR - granitowe płyty - pozyskano z rozbiórki Mauzoleum marszałka Paula von Hindenburga (niem. Tannenberg-Denkmal), wybudowanego w latach 1924–1927 pomiędzy Olsztynkiem i Sudwą. W lipcu 1990 roku, decyzją ówczesnego premiera Tadeusza Mazowieckiego, dawny "Dom Partii" wynajęto Giełdzie Papierów Wartościowych, a dochód z wynajmu przeznaczono na projekt i budowę nowej Biblioteki Uniwersyteckiej UW przy ul. Dobrej na Powiślu. Po oddaniu do użytku nowego biurowca Giełdy przy ul. Książęcej, gmach KC PZPR adaptowano na Centrum Bankowo-Finansowe "Nowy Świat", a w dniu 16 listopada 2009 roku obiekt (z uwzględnieniem oryginalnych wnętrz) wpisano do rejestru zabytków. W latach 2014-2015 przeprowadzono skomplikowaną operację budowy trzykondygnacyjnego parkingu podziemnego pod istniejącymi fundamentami zabytkowego już gmachu, bez konieczności choćby częściowej rozbiórki budynku. Foto: P. B. Jezierski
Author: zadzior
Author: zadzior
Comments: 6
Phototrans
Tags:
Maintenance Break
Man on the way/
In order to ensure an uninterrupted service environment, We are carrying out maintenance operations on its online services, including some changes, updates and service functions! We aim to minimize any disturbances resulting from the maintenance. Please check back here soon!
We look forward to your next check-in!